Rozdział trzynasty

Idziemy w milczeniu do butiku Gucciego. Nadal czuję się niekomfortowo. Cholera, wolałabym tu nie przebywać i niczego nie kupować. On musiał tak robić z każdą kobietą, która dla nich pracowała. Z panią Smith i... z kimś jeszcze? Nie wiem, czy przede mną był ktoś jeszcze. Ale przecież doktor Jones wyraźnie powiedziała, że jestem drugą osobą, którą Justin przyprowadził do lekarza w tak szybkim tempie. Kim jest ta pierwsza? Możliwości są dwie - Elizabeth albo Jasmine. Ewentualnie ktoś jeszcze. Ale tego nie dopuszczam do swojego mózgu.
Wewnątrz gra cicha muzyka, która dociera do nas z plazmowego telewizora nad kasą. Są na nim wyświetlane pokazy z kanału fashion.tv. Super. Unikając wzroku Justina, błądzę po wystawach. Dwójka pracowników przygląda mi się uważnie. Pewnie rzadko ktoś tu zagląda, w końcu to bardzo drogi sklep. Decyduję się na dwie sukienki - jasnoróżową w ledwo widoczne kryształki i drugą w kolorze jaśminu. Przypomina mi herbatę w lotniskowej restauracji, której nawet nam nie podano. Chciałabym ją kiedyś wypić. Przymierzam sukienki i zdaję sobie sprawę, że wyglądam całkiem dobrze. Wow, Britney oszaleje, gdy mnie zobaczy.
Justin cmoka znacząco, gdy podaję mu wybrane rzeczy. Rumienię się. Sukienki są raczej krótkie, sięgają mi połowy ud i wstydzę się na samą myśl, że Justin mógłby mnie w którejś z nich zobaczyć.
- To będzie razem dwadzieścia dwa tysiące dolarów - mówi kasjer, mierząc mnie wzrokiem.
Cholera, dlaczego nie odeszłam? Mogłabym wtedy nie usłyszeć tej wygórowanej ceny. Super. Pewnie mają promocję.
Justin płaci swoją kartą kredytową bez jakiegokolwiek zająknięcia. Przełykam głośno ślinę. Nie chcę, by wydawał na mnie tyle kasy.
Przechodzimy na drugą stronę ulicy. Justin niesie zakupy- naprawdę jest dżentelmenem, wow.
U Louisa Vuittona kupujemy torebki - no dobra, Justin kupuje, ale ja je wybieram. Powoli robię się zmęczona.
- Czas na relaks, a potem jeszcze perfumeria - mówi mój pracodawca i przytrzymuje drzwi do kolejnego sklepu.
Jednak kiedy tam wchodzę, okazuje się, że to nie sklep. Jestem w ogromnym salonie kosmetycznym. Po dwóch stronach znajdują się stanowiska z kosmetyczkami, a na przeciwko lustra i krzesła - wszystko dla fryzjerów.
- Proszę pana... - zaczynam, odwracając się do Justina, ale podnosi dłoń, by mnie uciszyć.
- Masz ochotę na manicure, pedicure? Możesz podciąć włosy. Zrobić co zechcesz. Chcę, abyś czuła się piękna, gdy będziesz dla mnie pracować.
Zasycha mi w ustach, ale nie mam szans na odpowiedź, ponieważ Justin siada na jednej z ogromnych kanap pod oknem przy drzwiach, a ja zostaję zabrana przez wysoką brunetkę. Opadam na krzesło i kładę dłonie na stoliku. Od razu zajmuje się moimi paznokciami, a ja odczuwam niemałą frajdę.
Przez cały zabieg siedzę plecami do Justina, więc nie mogę go obserwować. Kiedy kosmetyczka kończy, pyta się, czy zechciałabym skorzystać z usług fryzjera, ale grzecznie odmawiam. Byłam u swojego własnego tydzień temu i sądzę, że wyglądam całkiem dobrze.
Dziękuję jej serdecznie i odwracam się do Justina.
- Na pewno nie chcesz czegoś jeszcze? - marszczy brwi.
Och, dzięki Bieber, aż tak źle wyglądam?
- Nie - odpowiadam chłodno, a jemu lekko drgają kąciki ust. W końcu je unosi i uśmiecha się do mnie serdecznie.
- To dobrze. Nie potrzebujesz niczego więcej.
Wow, to chyba komplement.
Kiedy wychodzimy, odwracam się i pytam Justina:
- Nie musi pan płacić?
- Ten salon należy do Jasmine - chichocze.
No przecież! Jak mogłam być taka głupia, prycham w myślach.
Zatrzymujemy się przed perfumerią Douglas. Uśmiecham się. To miejsce znam, bywałam tu często z Britney. Jednak gdy wchodzimy, Justin zamiast w stronę promocji i wyprzedaży kieruje się na półki z nowymi flakonikami. Zamieram.
- Proszę pana...
- Chodź - nakazuje, więc chcąc nie chcąc, ruszam za nim.
Wewnątrz jest sporo ludzi, więc muszę naprawdę uważać, by niczym nie zahaczyć i nie zrzucić jakichś perfum, gdy będę przechodzić obok.
Zatrzymujemy się przed niemalże całą szafą perfum Coco Chanel, Mucci Prady i Giorgio Armaniego.
- Ja wezmę te - mówi spokojnie Justin i chwyta szybko największy flakonik z Armanim. - A tobie polecam Chanel, Jasmine je uwielbia, to podobno zapach kobiety.
Uśmiecham się lekko.
- Chanel są zbyt słodkie, proszę pana. Chciałabym wypróbować Pradę.
Justin mruga kilka razy oczami, aż w końcu odpowiada mi krótkie "oczywiście". Uznaję to za pozwolenie, więc staję na palcach, by ich dosięgnąć.
I wtedy moje śliskie palce prześlizgują się po flakoniku, który spada wprost na podłogę. Automatycznie kucam i dotykam stłuczonego szkła. Justin robi to samo. Wszystko dzieje się tak spontanicznie, że kiedy Justin kuca i chce położyć dłoń na szkle, w rzeczywistości dotyka mnie.
Dotyka. Mnie. Ma taki ciepły dotyk, taki kojący i relaksujący. Jego ręce są tak duże, że mogłabym się w nich utopić.
Podnoszę wzrok i napotykam jego spojrzenie. Jego tęczówki robią się ciemne, niemal czarne. Zamieramy w bezruchu, wpatrując się w siebie. Nasze twarze są zbyt blisko, a nasze dłonie wciąż leżą na sobie nawzajem.
Nagle Justin odskakuje. Staje wyprostowany i przeczesuje palcami włosy. Jest podirytowany.
- Nie, kurwa, nie... - mówi cicho, a ja zaciskam wargi. Nie wiedziałam wcześniej, że aż tak bardzo się mnie brzydzi.
- Proszę pana... - zaczynam, również się podnosząc. - Przepraszam.
Zjawia się przy nas pracownik i mierzy wzrokiem bałagan.
- Nic nie szkodzi - stwierdza i szybko wraca, idąc zapewne po ekipę sprzątającą.
- Ja posprzątam - szepczę i kucam ponownie. - Przepraszam, nie chciałam, naprawdę, zapłacę...
Język mi się plącze, nie wiem już sama ani co mam robić, ani co powiedzieć. Justin wydaje z siebie niekontrolowany jęk, łapie mnie za ramiona i podnosi do góry.
- Przestań, po prostu przestań - potrząsa mną kilkakrotnie. - To tylko perfumy.
Patrzę na niego oniemiała. Nie mogę się przyzwyczaić do jego dotyku...
Justin wydaje się być zszokowany tak samo jak ja. Obserwuje mnie uważnie, aż w końcu zjawia się pani w białym fartuchu i z mopem w dłoni. Justin mnie puszcza i odchodzi kilka metrów dalej. Wyjmuje swoją kartę i podaje pracownikowi, szepcząc coś do niego. Jestem zdruzgotana. Ten dotyk to niby nic - przecież normalni ludzie chwytają się za ręce, ramiona. Ale Justin nie dotknął mnie do tej pory ani razu. Co mam o tym wszystkim myśleć?
Justin wyprowadza mnie ze sklepu, trzymając mój łokieć. Zatrzymujemy się na światłach.
- Masz już wolne.
Co?
- Mogę wrócić...
- Powiedziałem, że masz wolne.
Cholera, ależ jest zły. Wolę się już nie odzywać. Nagle zjawia się przed nami Clowes. Skąd, u licha, wiedział...?
Justin otwiera mi drzwi. Wsiadam, czując na sobie jego zdenerwowane spojrzenie.
- Ja naprawdę zapłacę, kiedy tylko zarobię - wzdycham, kiedy zajmuje miejsce obok mnie. - Oddam panu wszystko, i za te stłuczone perfumy, i za ubrania.
- Zamknij się - warczy, wbijając mnie tonem w siedzenie.
Super.

Wow, pierwszy dotyk, mam nadzieję, że spodoba Wam się ten rozdział ;) Tak, wiem, że krótki, ale powinniście mnie zrozumieć, dodaję te rozdziały naprawdę szybko.

Nie zamęczajcie mnie pytaniami na asku typu "KIEDY NOWY ROZDZIAŁ", bo przestaje mnie to bawić, a prowadzenie tego bloga robi się przykrym obowiązkiem, gdy czytam Wasze pytania lub oskarżenia (bo to nie krytyka), na temat tego, jaki to rozdział zły i beznadziejny.

Dziękuję wyrozumiałym :)

Ściskam.

> loveisnoteasybaby <